De wegen keurig netjes recht met overal een kaarsrechte streep erlangs.
De weilanden vierkant en afgebakend met rechte slootjes.
Het is altijd even wennen om weer terug te zijn, net zoals het altijd even wennen is om aan te komen op Kythira.
Aan u de vraag waar je maar even aan wennen wilt.
De 2,5 week op t eiland waren weer fantastisch, enig minpuntje was het weer dat deze keer niet altijd mee zat, maar goed vermaken doen we ons altijd wel.
Onze terugvlucht ging op de donderdag, laat.
Om 16.45 uur het vliegtuig vanaf het eiland en om 21.20 weer door naar Nederland.
Makkelijk te doen dus en voor ons als tweeverdieners natuurlijk heerlijk dat je op eigen gelegenheid gaat en niet bent gebonden aan een reisorganisatie met vaste dagen van vertrek, zo hebben we nu nog een paar dagen vrij voordat we weer aan het werk moeten.
Het blijkt overigens dat steeds meer Nederlanders kiezen voor deze manier van reizen want het vliegtuig vanaf Kythira zat vol met enthousiaste wandelaars die in de vertrekhal hun belevenissen bespraken met elkaar.
Laaiend enthousiast zijn de wandelaars en hebben vaak spijt van een te kort geboekte vakantie of een te slechte voorbereiding.
Hadden hier nog willen wandelen of daar nog willen zijn, "nee, we komen hier zeker nog eens terug" is de zin die we vaak hoorden, een paar foldertjes van de plaatselijke Nederlandstalige wandelgids waren bij het uitdelen zo op.
Email............
"Ik ga zo weer aan de wandel. Chora en hoop ik ook af te dalen naar Trachylos. Het is me gelukt om ook de sleutel van de grotkerk Agios Ioannis te krijgen. Wordt weer een leuke en ook zonnige dag...
Tot later,
Frank"
Ja dat gaat natuurlijk gewoon door, jaloers lees ik het bericht op het beeldscherm.
Hij, de wandelgids heeft vandaag de wandeling Chora en na de eerste week zit hij nu ook weer vol, hij heeft er moeite mee...
Niet met de wandelingen maar met het gegeven dat hij mensen moet teleurstellen, de vraag is groter dan hij kan verwerken, de groep wil hij tot maximaal 10 personen.
Dat maakt het overzichtelijker en kan hij iedereen mondeling bereiken, mensen wandelen natuurlijk graag met iemand mee die bekend is op het eiland, hun taal spreekt en ook die van de Grieken.
Ik denk weer even terug aan vorige week zaterdag.
We moeten vroeg uit de veren, afspraak Chora de hoofdstad van het eiland 8.45 uur.
Keurig op tijd parkeer ik het huurautootje op de grote parkeerplaats van Chora, de Jimny van de wandelgids staat er al en als we afdalen door de nauwe steegjes van Chora en uitkomen op het centrale "dorps" plein staat hij al te zwaaien.
Naast hem 2 wandeldames, we zijn met 5 dus.
Maar er komen er nog meer, 5 Belgen, allen van het mannelijke geslacht.
Zo gaan we dus op stap met 10 personen, de gids incluis.
Op het plein wordt eerst de geschiedenis van de stad besproken en uitleg gegeven over de twee beelden die er staan, dan vervolgen we onze weg via de kleine nauwe steegjes van Chora om uit te komen aan de linkerzijde van de burcht.
Inmiddels is er een onbekende bijgekomen, een viervoeter vindt het gezelschap wel interesant en loopt met ons mee, rent voor ons uit en springt links en rechts over diverse muurtjes om even later weer onverwachts op te duiken.
Het oude gedeelte Messa Vourgo met zijn vele kleine kerkjes, ook hier hangt een verhaal, wat we dus tot in detail verteld krijgen.
Via het begin of het eind van de hoofdstraat dalen we af we laten het Kastro nog even achter ons.
Lopen de hoofdstraat uit in Noordelijke richting, via het eerdere plein verder omhoog.
Bij het winkeltje van Stavros krijgen we een uitleg van de eigenaar over zijn producten, de honing de heerlijke koekjes etc etc, kopen doen we niets, proeven wel, Hollanders!
Nee niet echt he, half om half! Op advies van de gids wordt ons aangeraden de spullen later op de dag te kopen, zodat niet alles meegesjouwd hoeft te worden.
Na een korte pauze en een knuffel voor de hond gaat de reis verder in noordelijke richting, ik weet wel waarheen maar hou wijs me mond.
De viervoeter is inmiddels verdwenen.
Links af de hoofweg verlatend gaan we richting het zuidelijkste puntje van het eiland, Trachilos.
Krijgen uitleg over Germanika, het gedeelte met de verwoeste stellingen van de Duitse bezetter en over de bevrijding van de geallieerden op het eiland.
Ik spits mijn oren omdat ik weet welke informatie er nu verteld dient te worden, de eerste landing van de bevrijders was namelijk in Avlemonas en niet in Kapsali, de gids heeft zijn huiswerk goed gedaan, ik heb het wel eens anders gehoord!
Trachilos, de punt die in zuidelijke richting in zee steekt, eerst een afdaling, daarna klauteren over een smalle rotspartij en dan kun je over een duidelijk zichtbaar pad tot het einde lopen.
Frank legt uit dat dit gedeelte moeilijk is, welke mensen er wel en niet mee kunnen en ook dat mensen die angst hebben, zich niet hoeven te schamen of zich moeten forceren.
Jeanette mijn vriendin, gaat verder met Frank en drie Belgen, ik blijf zitten met twee dames en twee Belgen.
Hoogtevrees, de ene Belg legt uit wat ik al weet maar ik knik bij elke uitleg.
Heerlijk genieten we van de zon als we verderop de mensen zien klimmen en klauteren.
Bij terugkomst van het groepje doen we dezelfde weg gedeeltelijk terug, slaan via een voor mij bekend pad rechts af en wroeten ons tussen de hoge begroeiing naar beneden.
Het pad wordt weinig belopen maar zal na ons en de de velen die komen gaan wel weer duidelijker worden.
Halverwege wordt de bosschage erg hoog en ik blijf op een rots staan, stuur de zuiderburen het bos in en wacht op
Frank met de drie dames, stuur ze er achteraan en zoek zelf een weg over de rotsen.
Klim naar boven en kom uit bij het oude kerkhof van Chora, onderaan de stad.
Ik klim over de hoge muur, laat me zakken van een andere muur, begroet een echtpaar dat verbaasd staat te kijken en voeg mij bij de rest van de wandelgroep die uitleg krijgt over het kerkhof.
Er is er een nog die zich nog niet heeft aangesloten bij de groep, mijn vriendin, zij zit nog steeds te kijken waar ik blijf.
Na het kerkhof stijgt het pad steil en sluit aan de rechterzijde van de stad aan, na een klein stukje hoofdstraat en uitleg over een van de oudste huizen waar nu een hotel in komt betreden we het Kastro, ook hier krijgen wij weer info over van alles en nog wat.
30 minuten krijgen we vrij om ons over het terrein te verspreiden.
Vanaf het Kastro zien we een boot aanmeren in Kapsali, het is een soort van Greenpeace aktieboot, nu hier om te demonstreren tegen de dumping c.q het vernietigen van de chemische wapens uit Syrie.
Dit schijnt te moeten gebeuren op zee, ergens tussen Kreta en Kythira, de mensen zijn daar uiteraard niet blij mee!
Het speelkwartier zit erop en we verlaten het Kastro, slaan links af en dalen aan de rechterzijde van het Kastro het mooie pad af dat om de burcht van Chora heen draait.
Het uitzicht is mooi.
Het merendeel van de wandelaars begint moe te worden en als de gids een voorstel doet krijgt dit gelijk een reaktie, Kapsali.
De oorspronkelijke tocht zou nog langs de camping van Kapsali gaan en naar de grotkerkjes die je tegen berg aan ziet liggen vanaf Kapsali.
Nu gaan we de brug over naar Kapsali, bezoeken nog twee kerkjes en nestelen ons op de boulevard van Kapsali.
Een lange tafel staat voor ons gereserveerd, het eten is weer heerlijk en ruim voldoende, de wijn is gratis en de sfeer ook.
Het was weer een mooie dag, het weer en de wandeling waren geslaagd, de lunch de kroon op het werk!
Samen met Frank en de dames klimmen we het voetpad op naar boven, de belgen blijven achter, de mannen gaan nog aan de FIX!
Bij Stavros, het winkeltje waar we eerder geweest waren proef ik nog even de Fatourada, proeven?
Ja hij heeft ze in drie maken, naturel, mandarijn en Granaatappel.
Ik ga voor de granaat en nog een potje honing.
We nemen afscheid van Frank en de twee dames en ik rij nog even langs de Belgen.
Ze zijn verdwenen, weg, waarschijnlijk ergens in een van de gezellige barretjes langs de boulevard.